1. Balkan Savaşı Öncesi ve Sonrası

Trablusgarp Savaşı devam ederken Osmanlı Devleti’nin Balkan topraklarını ele geçirmek isteyen Bulgaristan, Yunanistan, Sırbistan ve Karadağ, Rusya’nın teşvikiyle birleşerek Osmanlı Devleti’ne saldırdılar (8 Ekim 1912).

I. Balkan Savaşı olarak tarihe geçen bu olay, Osmanlı Devleti açısından felaketle sonuçlandı. Orduya siyaset karışmış ve subaylar İttihatçılar ve İtilafçılar olarak iki siyasi gruba ayrılmıştı. Particilik yapan subaylar arasında irtibat ve iş birliği zayıftı.

Balkan Savaşı’na katılan askerlerimize destek için düzenlenen miting, İstanbul, 1912

Ordumuzun ulaşım ve ikmal hatları da yeterli değildi. Tüm bunların etkisiyle küçük Balkan devletlerine karşı yeterince mücadele edilemedi. Kayıplar veren ordumuz geri çekilmeye başladı. Devletimize başkentlik yapmış, medeniyetimizin şaheserlerinden Selimiye Camisinin de bulunduğu sembol şehir Edirne Bulgarların eline geçti. İlerleyen Bulgar kuvvetleri İstanbul sınırına dayandı. Başkent de tehdit altında kalınca Osmanlı yöneticileri barış istediler.

Padişah Mehmed Reşad, I. Balkan Savaşı’na katılacak askerlerimizi Sirkeci garından uğurlarken, İstanbul, 1912

Dört Balkan devletiyle Osmanlı Devleti arasında imzalanan Londra Antlaşması (30 Mayıs 1913) ile savaşa son verildi. Bu antlaşma ile Midye-Enez hattının batısındaki Balkan toprakları -Edirne dâhil olmak üzere- kaybedildi.

I. Balkan Savaşı öncesinde Balkanlar

Savaşın yarattığı kargaşadan faydalanan Arnavutluk bağımsızlığını ilan etti. Arnavutluk, Osmanlı Devleti’nden ayrılan son Balkan devleti oldu.

I. Balkan Savaşı sonrasında Balkanlar

Londra’da barış görüşmeleri devam ederken İttihatçı subaylardan Enver Paşa, yanındaki askerlerle hükûmetin toplantı yaptığı salonu bastı ve Sadrazam’ı istifaya zorladı (23 Ocak 1913). Tarihe Bâb-ı Âli Baskını diye geçen bu olaydan sonra devletin yönetimi İttihatçıların kontrolüne geçti.