Milli Mücadelede Düzenli Ordunun Kurulması

Mondros Ateşkes Anlaşması sonrası yurdun çeşitli bölgeleri İtilaf Devletleri tarafından işgal edildi.

Devletin bu işgallere sessiz kalması karşısında halk kendiliğinden harekete geçerek direniş mücadeleleri başlattı. Kuvay-ı Millîye (Millî Güçler) adı verilen silahlı direniş birlikleri kuruldu. Bu güçler, isyanların bastırılmasında ve özellikle Ege Bölgesi’nde Yunan ilerleyişinin yavaşlatılmasında büyük yararlılıklar gösterdi. Fakat bu güçlerin, subayların emir ve komutasında hareket eden düzenli ordular karşısında kesin sonuç elde etmesi mümkün değildi. Bundan başka, Kuvay-ı Millîye birlikleri ihtiyaçlarını karşılamak için bölge halkından zorla silah, yiyecek ve para topluyorlar, keyfi biçimde halka cezalar vererek yargı gücünü dahi kullanıyorlardı. Bu davranışlar halkın bir kısmının Kuvay-ı Millîye’ye bakışında olumsuzluklar yaratıyor ve İstanbul Hükûmeti’nin kötüleme propagandalarına da araç oluyordu.

Mustafa Kemal düzensiz halk güçlerinden oluşan bu birliklerin organize edilerek, birlikte hareket etmelerini sağlamak istiyordu. Bu amaçla Sivas Kongresi’nde, Batı Anadolu Kuvay-ı Millîye Komutanlığı kurularak başına Ali Fuat Paşa atandı. Alınan bu önlemlerden de istenilen sonuç elde edilemedi. 14 Ekim 1920’de Yunan kuvvetlerine karşı yapılan Gediz saldırısı başarısızlıkla sonuçlandı.

Batı Cephesi Komutanı İsmet Paşa

Kuvay-ı Seyyare Komutanı Ethem, bu başarısızlığın sorumluluğunu birlikte savaştığı Ali Fuat Paşa’nın komutasında oluşturulan birliklere yıkmaya çalıştı. Yaşanan bu gelişmeler üzerine BMM’de yapılan müzakereler sonucunda Kuvay-ı Millîye birliklerinin yerine düzenli ordu kurulması kararı alındı. 9 Kasım 1920’de Batı Cephesi ikiye bölündü. Güney bölümü Refet Bey’in, Batı bölümü ise İsmet Bey’in komutasına verildi.

Mustafa Kemal, “En kısa zamanda düzenli ordu ve büyük süvari gücü oluşturmak gerektiğini” belirtti. Düzenli ordu birliklerine katılmak istemeyen Ethem ve kardeşleri ile Demirci Mehmet Efe isyan etti.

Demirci Mehmet Efe

Üzerlerine gönderilen düzenli ordu birlikleri tarafından isyan bastırıldı. Demirci Mehmet Efe teslim oldu. Ethem ve kardeşleri ise o zamana kadar savaştıkları Yunan ordusuna sığındılar. Böylece düzenli ordu kurulmasının önündeki en büyük engel ortadan kaldırılmış oldu.